Schaak Vereniging
Waalwijk
SV Waalwijk, schaakvereniging voor Waalwijk en omstreken
Iedere donderdagavond in Topsporthal de Slagen
Op 28 december 2018 is ons oud-lid Dorus Pullens overleden. Dorus was decennialang een van de meest markante leden die SV Waalwijk rijk was. In 1959 werd hij lid en al snel klom hij op tot een van de besten. Dorus was een begenadigd schaker die zowel positioneel als tactisch zeer goed onderlegd was en voor niemand bang. In een legendarische partij tegen Paul van der Sterren, die niet al te lang daarvoor Nederlands kampioen was geworden, vroeg Dorus aan het begin wat diens naam ook weer was. Om vervolgens de partij te winnen. Behalve als schaker diende Dorus de club ook jarenlang als bestuurslid.
Voor mij zijn de herinneringen aan de jaren zeventig, de gloriedagen van onze club, onverbrekelijk met Dorus verbonden. Dorus was de onbetwiste leider van het eerste. Onder zijn aanvoering schopten we het tot de 2e klasse KNSB. Toen ik op m’n 15e naar Waalwijk kwam, speelde ik aan het begin van mijn eerste clubavond een paar snelschaakpotjes tegen hem. In eentje daarvan had ik zwart en won ik na de beginzetten 1.d4 Pf6 2.c4 e6 3. Pc3 Lb4 4. a3 Lxc3 5. bxc3 c5. Vervolgens bepaalde de eenmansballotagecommissie (Dorus) dat ik in het eerste kwam.
Hieronder, als eerbetoon, een sublieme partij die Dorus met zwart in 1963 tegen meervoudig clubkampioen M. Goudberg speelde. In een Franse ruilvariant wikkelt hij af naar een eindspel met een pion minder. De superieure stelling van zwart garandeert de winst.
Wilbert Schreurs, voorzitter SV Waalwijk.
De "Onsterfelijke Partij" van Dorus Pullens (1938 - 2018)
Door: Wim Postema (oud-lid SV Waalwijk)
SV Waalwijk heeft weer een markant oud-lid verloren. Dorus Pullens overleed op 80-jarige leeftijd. Hoewel ik de laatste dertig jaar nauwelijks contact met mijn oude schaakclub had, gingen mijn gedachten onwillekeurig terug naar deze leider van ons dreamteam uit begin jaren zeventig. In die tijd kwamen er een paar nieuwe leden bij en dat waren niet de minste, Cees Henstra, Richard Waeterschoodt, Ruud Ekhart, Joop Reiber en Wilbert Schreurs versterkten het Waalwijkse 1e team enorm. Dorus wist daar de goede spirit in te krijgen en na het behalen van het kampioenschap van Noord-Brabant in 1973 kwamen we via promotiewedstrijden in de 2e klasse KNSB. Daar hebben we ons 3 jaar weten te handhaven, maar door vertrek van enkele leden zakten we daarna helaas weer af naar Brabantse schaakbond.
In het seizoen 1974/1975 speelden we een legendarische wedstrijd tegen Venlo. De reis ging toen nog met de trein en Dorus zou op bord 1 hoogstwaarschijnlijk moeten spelen tegen Paul van der Sterren, een veelbelovende 18-jarige jeugdspeler, die toen al drie keer kampioen van Limburg was geworden en tweede werd bij het Nederlands kampioenschappen tot 20 jaar. De wedstrijd wonnen we met liefst 7½-2½, maar de overwinning van Dorus op de latere Grootmeester Paul van der Sterren is mij altijd bijgebleven. Dorus was ook heel trots op die partij. Nu hij is overleden kwam dat moment weer in mijn gedachte en het zou natuurlijk een mooi eerbetoon zijn om deze partij nog eens voor het voetlicht te brengen. In oude clubbladen heb ik de partij niet kunnen vinden. Helaas is vorig jaar ook Godfried Couwenbergh overleden, de man die niet alleen alles van SV Waalwijk wist maar ook te voorschijn kon toveren. Ten einde raad stuurde ik een mail naar Paul van der Sterren zelf, met de hoop dat hij die partij nog in zijn bezit had. Nog dezelfde dag kreeg ik antwoord en ja hoor hij kon zich de partij nog wel herinneren. Hij stuurde hem per omgaande op en zo kunnen we nog een laatste keer genieten van "de onsterfelijke partij" van Dorus. Grote waardering en dank voor Paul van der Sterren die spontaan bereid was om deze partij op te sturen. De partij is een voorbeeld hoe een sterke speler toch van een minder sterke kan verliezen. in een comfortabele stelling denkt zwart een pion te kunnen winnen, maar dan volgt een fraaie combinatie waar geen kruid tegen gewassen is met mat als gevolg.
